Spassky’s – LOS: 1½-6½, 20 april 2024
Gedegradeerd waren we immers toch al. Waren het precies 25 jaren? Ondanks mijn redelijk goede geheugen weet ik het niet. In 1995 verliet ik de Spassky’s voor een baan in Amsterdam, in 1999 keerde ik weer terug, zoveel is zeker, maar of ik gelijk toen al teamleider werd, lastig na te gaan en….never waste a good story with facts. 25 jaar is mooi en 25 jaar is mooi geweest.
Dries, attent en spitsvondig als altijd, wijdde er een door mij gewaardeerd woordje aan bij zijn welkomstspeech. Een tegenstander vroeg mij onmiddellijk wat de aanleiding was voor het stoppen, maar die is er niet heel concreet, het is niet zo dat ik het intussen met tegenzin deed. Wel waren de laatste vijf jaren opvallend veel zwaarder dan de eerste twintig. We worden ouder. Er komen kwaaltjes. Dierbare mensen vallen steeds vaker weg om ons heen. We worden vergeetachtig. Of opeens, zeven weken eerder dan verwacht opa (Evert van harte!)
Door allerlei hiermee samenhangend gedoe was ik een halve vrijdagavond aan het appen geweest om überhaupt acht spelers achter de borden te krijgen. “Ben je hier twee uur mee bezig geweest?” vroeg een andere tegenstander na voorlezing van de opstelling. Ja dus. Maar nee: geen Timman en Van Wely die even snel lid gemaakt waren om LOS eens flink dwars te gaan zitten in hun strijd tegen degradatie. Die kosten ook nogal een duit, al is wel een consequentie van dat collectief ouder worden dat veel van ons er financieel best warmpjes bij zijn komen te zitten in de loop der jaren. Bruggetje naar het afscheidscadeau dat ik mocht ontvangen: een vintage port uit een goed jaar.
Er is dit jaar sprake van (sterk) versterkte degradatie in de tweede klasse, omdat de KNSB naar drie in plaats van vier tweede klassen toe wil werken. Dat proces is nog niet afgerond en daarom kon het volgend jaar best eens eenvoudiger zijn om via een klinkend kampioenschap in de derde klasse terug te keren naar de tweede klasse dan dat het lukt dan weer bij de bovenste zes te komen. LOS kunnen we in 3a niet zo goed gebruiken als we eerste willen worden, dus kun je de gang van zaken op deze zaterdag zien als een logisch vervolg op het Masterplan Logtmeijer dat in de vorige ronde werd ingezet. Vier nullen bij de koffiedrinkers in huize Logtmeijer, we waren uitstekend gebrieft. (UPDATE: Intussen kreeg ik bericht dat dit helemaal niet klopt, omdat dit seizoen voor de Cold Turkey variant was gekozen. Volgend jaar dus al drie tweede klassen van 10, waar dan volgens mij wel 8 teams uit degraderen, 2×3 en 1×2).
Die punten vielen als rijpe appelen in de richting van LOS. Op het hoogste bord een -vooral LOS welgevallig- half punt bij Ten Vergert – Hoeksema, Erik debuteerde dit seizoen bij ons en zijn score van 4.5 uit 7 op een hoog bord is prima. Het probleem van Erik is eigenlijk vooral dat hij zelf niet weet hoe sterk hij kan schaken. Na afloop van een in mijn ogen rechttoe-rechtaan overwinning eerder dit seizoen eens meldde hij me “mijn grootste probleem tijdens deze partij was dat ik mezelf steeds streng moest verbieden remise aan te bieden.”
Ten Vergert – Hoeksema, slotstelling na 16 ….Pd8; remise
Op bord 2 stond oorspronkelijk Michael in de opstelling, toen Dries, maar het werd uiteindelijk Janski die daarvoor zijn zaterdagse agenda omgooide.
Hij verweerde zich kranig tegen zijn honderden punten sterkere opponent Lambrechts. Zetten hebben mij nog niet bereikt en het Indiase restaurant haalde hij zelf ook nooit meer, nadat de OV-fiets weigerde van het slot te gaan, maar het ratingoverwicht van Lambrechts gaf uiteindelijk de doorslag, is wat ik vernam.
NAGEKOMEN
Jansen – Lambrechts, stelling na 39…Pc6
Lang is het gelijk geweest, op sommige momenten zelfs iets voordelig voor wit. Nu de beruchte veertigste. Of tijdsdruk een rol speelde, is mij onbekend, maar 40. Pd4 kost een stuk: 40…Pxd4+ 41 Kd3 Pf3! en snel 0-1.
Op 3 Joop tegen Van Assendelft. Lang leek dat goed te gaan, Joop kreeg zelfs een kansje op voordeel op zet 23:
Van Assendelft – Houtman, stelling na 23 Pd2
Mogelijk is nu het thematische 23…d5. Echter die zet verzuimde Joop en daarna kwam wit langzaam meer en meer in het voordeel – tot een abrupte pionwinst Joops stelling deed instorten.
Op bord 4 nam Menno het op tegen de sterke Rietveld. Menno heeft de zetten nog niet doorgeseind, maar na onderweg een kwaliteit ingeboet te hebben, vervaagde de (toch al met een lantaarntje te zoeken) compensatie met de zet en zette zijn tegenstander hem op het laatst functioneel pat. Waar technisch pat nog een halfje oplevert, omdat je niets mág doen, kun je bij functioneel nog van alles, maar de ene zet kost nog groter materiaal dan de andere. Dat is het verschil.
NAGEKOMEN
Van ’t Veld-Rietveld, slotstelling na 39…a5
Op het 5e bord groot gepruts van uw reporter, en binnenkort ex-teamleider.
Pastoor- Van Putten, stelling na 13 Da4+
11…Db5 was al niet zo’n heel goed idee geweest, zo onontwikkeld, maar er zat wel een gedachte achter die ik vervolgens niet uitvoer. De bedoeling was hier 13…b5 te spelen; 14 xb5 Dxd2 maar net te laat zag ik nu het stukoffer 15 xb6+ Kf8 16 b7 met winst voor wit. Toch was 13 …b5 wel de juiste reactie: 14 xb5 Pf6! b6+ Pd7 en doordat er aan wits zijde ook van alles nog loos is, heeft zwart zelfs tijd om te rokeren. Maar ook na afloop vonden we dat nog niet, thuis is de engine je beste vriend en grootste vijand tegelijk. Na het gespeelde 13..Kf8? werd de stelling volmaakt kansloos, wat de witspeler met grote zorgvuldigheid wist aan te tonen.
Roelof speelde tegen Dijkstra op 6, die ook vandaag zijn klantenkaart van de Spassky’s bij zich droeg. De diagramstelling laat wel zien dat Roelofs opening mislukt is, maar hier wil zwart het te subtiel doen:
Kroon – Dijkstra, stelling 19. Pc3
Er volgde 19…Lf2? en nu was Roelof er als de kippen bij. Sterk offerde hij een kwaliteit met 20 Lxc4! Daarna had hij zijn voordeel kunnen bestendigen op zet 25:
Kroon – Dijkstra, stelling 24…Pc6
25 b4 houdt zwart in een wurggreep, Roelof speelde 25 f4 helaas, kreeg even later opeens een stuk toegeworpen, maar het eindspel toren tegen loper en paard werd nog heel spannend, tot de prachtige zet Lg5 aan alle zwarte illusies een einde maakte.
Kroon – Dijkstra, stelling na 61…Te3
62 Lg5! en snel 1-0.
Een kolossale partij, ook daar heeft tegenstander Dijkstra een abonnement op tegen de Spassy’s zo lijkt het, waarbij Roelof in alle drie fasen van het spel, opening, midden- en eindspel, enorm zwaar moest leunen op zijn gigantische schaakkennis. Dat gewicht werd een stoel, eigendom van het JvdW-denksportcentrum, te machtig.
Menno sprong snel bij om de stoel van Putski aan te schuiven, welke het eerder die middag moeiteloos gehouden had onder de schaakkennis van Putski.
Maurits beleefde ook een minder seizoen. Zijn geliefde Hollands kwam weer geregeld op het bord, maar op de een of andere manier nooit de fijne stellingen die hij hier eerder wel vaak mee wist te verwerven:
De Jong – Logtmeijer, stelling na 25 Dxa6
De opening is al niet optimaal verlopen, maar na 25…Lf8? springt het combinatiekonijn uit de hoed, pontificaal op het bord: 26 Pxd5 en snel 1-0.
Rolf speelde op het laatste bord de langste partij van de dag. Er kwamen genoeg kansen langs op een resultaat, zelfs had hij één keer kunnen winnen:
Yska – De Jongh, stelling na 41…Kf8 42 e5
Na nemen op e5 kan zwart op winst spelen, zoals hij in de partij deed en ten slotte slaagde hij daarin ook. Echter, zwarts reactie 42…Ke7? had faliekant verkeerd kunnen uitpakken: 43 Pe4 en wit wint; het schaak dat op d6 volgt is in alle varianten dodelijk.
Na de partij werd er nog een tweede combinatie niet gevonden: die waarmee het slot van Janski’s OV-fiets gekraakt kon worden. Rolf: “Daarna nog ruim 2 km met de onwillige ov-fiets van Janski (ook een nul, het is een hard gelag) over het Damsterdiep gesleept. Zoals verwacht loopt alles anders – Berthold Gunster.”
Je hebt seizoenen dat het mee zit en seizoenen waarin alles tegen lijkt te lopen. Kijken we naar de matches met Meppel uit, Assen uit en Euwe 1 uit, en Apeldoorn 2 thuis, het was samen goed voor 0 MP – waar het er zonder overdrijven ook 5 of 6 MP hadden kunnen zijn. Het hoort bij sport, Jurjus kreeg op deze KNSB-zaterdag een rode kaart voor iets dat ik zelf nog geen lichtgeel vond. Gelukkig bleef de plaatselijke FC te sterk voor Cambuur. En ook hun plaatsgenoot Philidor beleefde niet zijn beste competitieronde ooit, na degradatie komen zij zeer waarschijnlijk volgend seizoen LOS tegen. Wij over twee jaar weer is de bedoeling! Tot dan boys.
Was het echt de zwaarste nederlaag onder mijn bewind? Ik heb het niet uitgezocht, maar ik vrees van wel. En indien niet: never waste a good story with facts.