Haast Onthoofde Henk houdt de punten in eigen huis
Toen LOS zich vorig jaar afsplitste van Sissa, leek dat de decapitatie van een ooit roemruchte studentenclub. Het tij is gekeerd intussen. Een weinig gelukkige nederlaag van de Spassky’s in de zesde ronde zorgde ervoor dat Sissa met Philidor 2 om de titel zal gaan strijden in 3a.
De twee Henken aan boord bij de Spassky’s droegen in belangrijke mate bij door al dan niet zeer onnozele nullen. Nomen est omen? Putski, die ooit bijna de status van Harry Potter genoot binnen de Spassky’s met zijn gehocuspocus, werd murw gespeeld in een toreneindspel.
De sorteerhoed had mij op 2 geplaatst en het is reeds zet 77. Het energiepijltje bij zwart staat ver in het rood. Mijn koning heeft een halve marathon erop zitten, maar 77…Tf6 is nog altijd remise.
Salihbegovic – Van Putten
77…Tg1??
Remise was een faire uitslag geweest. Zowel wit als zwart had eerder een kans op voordeel gemist en een veel eenvoudiger remise was ook meermalen langs gekomen. Schaken is soms ook een duursport. Tg1 is een duur foutje. 78 Th2+! uit. 78…Ke1 79 Ke3! Tg3+ 80 Kf4 en wit won makkelijk. Zweinsteins hogeschool van het toreneindspel, hoofdstuk 1.
Hoe ik me hierna voelde. Ach. Edim is een van de meest sympathieke tegenstanders die je kunt hebben. Al twee keer versloeg ik hem doordat hij in gelijke of zelfs iets betere stelling vreselijk blunderde. Iemand van tijd tot tijd terugbetalen is helemaal niet erg als je erg in het krijt staat. Verder heeft de ramp zomaar iemand op een idee gebracht.
Uiteraard had Putski hierna weinig zin om de annalen bij te werken, daar waren weinig dementoren voor nodig. Maar misère leidt tot proza en al op zondagmorgen was de mailbox dermate volgestroomd met bespiegelingen, dat ik er toch maar weer wat van zal proberen te maken.
Kroon – De Jong
Roelof op het hoogste bord kwam op 6 uit 6. Vorig jaar vooral ploeterend en tegen zichzelf spelend, laat hij nu zijn stukken weer uitermate soepel over het bord dansen, al zal hij zelf vinden van niet. 27 Ph6! wint op fraaie wijze materiaal, …Lxh6 28 Dxf7.
Houtman – Oord, slotstelling
Joop op bord 3 kwam er niet door. Zoals het hele seizoen al niet, volgens Joop. Hij verliest 10 ratingpunten per ronde zo heeft hij berekend. Deze partij bewoog zich voortdurend rond de +1, net te weinig. Zijn tegenstander gebruikte veel tijd, maar verdedigde bekwaam.
Dan, bord 4, het drama Logtmeijer, met mijzelf toch wel het grootste fiasco van vandaag.
Wallinga – Logtmeijer
Maurits zelf:
‘Misschien kun je gewoon niet goed genoeg schaken’. Dit zei Jannes van der Wal eens tegen mij op een zondagmiddag bij mij thuis, ergens in het begin van de jaren negentig. Hij kwam onverwachts een boek dat hij van mij geleend had terugbrengen, het standaardwerk van John Nunn over de Najdorf. We raakten erover aan de praat en al gauw werden bord en stukken erbij gepakt. Toen ik het boek opensloeg viel er een briefje van tien gulden uit dat hij als beloning erin verstopt had. Jannes was vooral geïnteresseerd in de variant die vanmiddag bij mij op het bord kwam en die indertijd zeer populair was. De Engelse aanval was toen nog vrijwel onbekend. Ik zei dat ik het een erg moeilijk te begrijpen variant vond, waarvoor hij dus een duidelijke verklaring had.
Dat Jannes gelijk had werd me deze middag weer pijnlijk duidelijk, al lag het niet aan mijn begrip van de opening. Zag mijn opstelling er niet professioneel uit, met Te8 en Lf8? Vond ik immers niet 17..d5!, net als Alexander Bangiev in een correspondentiepartij? Dat wel, maar dan de rest van de partij… Een pijnlijke dag, niet alleen voor mij helaas. Uithuilen en opnieuw beginnen!”
In de diagramstelling is bijvoorbeeld 32…Kh8 0-1. Maurits koos helaas voor 32…f5?? 33 Pf6+ 1-0 na nog wat weinig relevante vervolgzetten.
Bord 5, Janse – Hoekstra ontlokte Evert de volgende beschouwingen:
“Mijn spel is raar dit seizoen. Twee gewonnen en vier korte remises. Voor het eerst in mijn leven (het begin niet meegerekend) een TPR van net onder de 2000. Die remises zijn heel frustrerend en dat heeft niets met het resultaat te maken. Ik kom in openingen terecht die ik niet snap en vervolgens glippen de stellingen planloos uit mijn handen. Na mijn kinderen, mijn vrouw, mijn moeder en mijn katten houd ik waarschijnlijk het meest van mijn paard op b1. Gisteren sloeg mijn tegenstander die al naar een paar zetten van het bord af. Ik heb daar wel een les uit getrokken! Sorry geliefd paard, ook in dit soort onbekende openingen ga je voortaan op de tweede zet naar jouw geliefde veld. Tevens ga ik op zoek naar een mooi boek over de partijen van Aljechin. Ik realiseerde me dit weekend dat ik in 48 jaar schaak zijn partijen nog nooit heb bestudeerd.” Remise.
Naar bord 6, Hemmes – Bodewes. Peter over het bovenstaande: “Als onze knoeimiddagen leiden tot teksten zoals die van Evert en Maurits is er niets verloren…Mijn partij was overigens ook niet best. In tegenstelling tot Maurits bleek ik al van de opening niets te begrijpen. Mijn tegenstander ook niet. We knoeiden ons naar een eindspel waarin ik voor het eerst iets beter stond. Hij bood wijselijk remise aan. Ik overlegde nog even met Evert, Putski was druk met Edim. Ik was niet fit dus nam het aanbod aan. Ik had minstens vijf bordpunten geteld voor ons. Dat dat er uiteindelijk slechts drieënhalf zouden worden had op dat moment niemand in de zaak kunnen bevroeden.”
Dan Dries. Ook hij zette even zijn beschouwelijke hoed op: “Jongens. We winnen en verliezen samen. We worden oud (hopelijk). Laten we elkaar koesteren en niet veroordelen. En niet te hard voor jezelf zijn.” En over zijn partij: “Spektakel, maar uiteraard niet perfect. Je hebt in een partij altijd wel één kantelmoment.” Daarmee doelde Dries op een moment dat zwart had kunnen toeslaan, dat deed zwart niet. Ik laat een tweede moment zien, dat waarop Dries wel toeslaat:
Koster – Pauw
Zwart speelde 37 ..Lf4? Met de pion slaan loopt binnen de kortste keren mat, maar met de toren is een ander verhaal: 38 Txf4! xf4 39 Pf6+ 1-0
Bord 8 ten slotte. Hier geen uitputtingsslag die een Henk nekte, maar een te gehaaste Henk aan onze kant, die een uitputtingsslag het liefst voor wilde blijven. Dat lukte, maar met een ongewenst resultaat. Janski: “Als ik ‘m zo naspeel heb ik het geduld verloren na wits 17. Lg1. Het plan h5 en h4 kan, maar rustiger en prima is Le7 en O-O. Daarna klapt het in elkaar.”
Roorda – Jansen
In de overtuiging goede zaken te doen, huppelde Henks koning naar d7: 22..Kd7? om na 23 Tf7 in allerlei vervelende penningen verwikkeld te raken in combinatie met een koning die ernstig op de tocht stond. Henk hield dat niet droog.
Zo staan we met lege handen op Perron 9 3/4 en moeten we afwachten of de treinen die nu duidelijk voor ons aan koersen, die van Philidor Leeuwarden II, voor ons toch een beetje Zalazaranen, en die van de Sissanen wellicht nog zullen ontsporen.
Bij Hock Sieng, vandaag na een kleine zes jaar weer in genade aangenomen, zat 1 uit 5 (Roelof, Dries en Peter waren verhinderd) heerlijk te eten. Het was ook nog eens reuzegezellig. Een galgenmaal, maar dan andersom.
Putski
