Door: Roelof
Bord 1, Michael
Een duizelingwekkende partij, voor een leek niet te begrijpen. Het leek wel de partij tussen Beljavski en Nunn uit het Hoogovens toernooi 1985. Als jongeling werd me verteld dat ik het niet moest proberen te begrijpen. Zo is het ook met deze partij. Na de scherpe opening is het opeens een offerfestival. De offers lijken door te slaan, maar in razende tijdnood grijpt Michael mis. We komen er in als er twee stukoffers van Michael de tegenstander heeft gedwongen zijn dame terug te geven:
‘Bij de Chinees liet de engine me zien dat zwart na 30…Dh3 nog steeds op winst staat, vanwege dat kluitje witte stukken op de damevleugel en zwart komt met Kf7, Le7 en Lh4. Ik denk dat dat klopt, dat waren ook de patronen die ik had gezien.’
‘In tijdnood is de zet 32…Lg7 slecht. Op zet 36 had ik Db3 nog gezien, maar dan offert wit op d6 en houdt uiteindelijk eeuwig schaak en dat wilde ik niet.’
Bord 2, Roelof
Speelde Michael als een jonge Nunn, op bord 2 speelden eerder twee wat oudere Spassky’s. Met tennisracket wel te verstaan. Wellicht was één van tweeën wat van plan, maar na 24 slappe zetten werd de tennisbaan opgezocht. Waar Boris het tweede deel van zijn leven ook vaak te vinden was.
Bord 3, Joop
Joop daarentegen wil wel wat beleven op zo’n zaterdagmiddag. Joop kent zijn klassiekers en speelt graag zoals Euwe het aan de natie voordeed. Helaas verloor hij in de berekening van varianten de oude wijsheden uit het oog. Of zoals hijzelf met de nodige zelfreflectie zegt: ‘Euwe leerde het ons al. Een aanval op een van de vleugels moet je beantwoorden in het centrum. Ik heb op twee cruciale momenten te passief gespeeld, waardoor ik een sterke aanval toeliet.’
‘Na 19.De2 had ik e5 moeten spelen. Na 20.d5 cxd5 21.Pxd5 Pxd5 22.exd5 Txd5 staat zwart beter. Daarna had ik na 19… Ld7 20. e5 Le7 21. Pe4 Le8 22. g4 de zet 22…c5 moeten spelen. Na 23.dxc5 Lxc5 24.Pxc5 Txd1+ 25.Dxd1 Dxc5 heeft zwart de overhand.’ Hierna liep de aanval op de zwarte koning als een trein.
Bord 4, Evert
Evert dacht juist aan het toernooi van Staunton in 1996. Het werd meer een reünie dan een toernooi, want net als in het toernooi waar toen maar drie ronden werden gespeeld, werd er na 22 zetten besloten om de partij te stoppen. Hij had al zo’n vermoeden dat hij met wit tegen generatiegenoot Theo Ebels zou moeten. Omdat de twee elkaar door en door kennen, besloot Evert af te wijken van zijn vaste repertoire. De partij bleef in evenwicht en eindigde in deze stelling:
‘Na mijn zet liep ik naar Dries toe met de vraag of ik remise aan mocht bieden. Dries kwam met een aardige redenering: “Ik mag niet zeggen hoe het staat in de wedstrijd, maar als hij remise aanbiedt zou ik het aannemen.” Vervolgens liep ik naar het bord en meldde dat het niet conform de regels was, maar dat ik na overleg met de teamleider remise aan mocht bieden. En ik bood mijn excuses aan voor het moment waarop. Theo liep vervolgens naar Piet Mulder en vlak daarna was remise een feit’
Bord 5, Henk
Henk speelde weer als een echte Tal. Vanuit een drie-rijen systeem werd Hans Polee opeens naar de keel gevlogen. Met een provocerend offer dat vermoedelijk na weken nauwgezette analyse objectief niet meer dan remise oplevert, schotelt onze ‘Magician from Elburg’ Hans zoveel problemen voor dat hij bezwijkt onder de druk.
24… Df3!? 25.hxg4 Dxg3+ 26.Kf1 Df3+ 27.Kg1 Dxg4+ 28.Kf1 Df3+ 29.Kg1 Lxc3 30.Lxc3
‘Hans Polee dacht dat ik eeuwig schaak moest houden en keek niet goed meer, Txc3 was een onaangename verrassing.’ 30… Txc3 31.Dxc3 Tf6 32.Dxf6 Dxe3+ Toch is de partij nog niet helemaal uit. Pas na de volgende zetwisseling hengelt ons rekenwonder de partij binnen. 33.Kg2 De2+ 34.Kg1 gxf6 35.Txd6 Dg4+ 36.Kh1 Df3+ 37.Kg1 Dxf4 38.Td7 De3+ 39.Kh2 De5+ 0–1 Een prachtige partij.
Bord 6, Maurits
Bij Maurits was er van alles aan de hand. In de opening miste tegenstander Zuiderweg toch wel een kans. Of zoals Maurits zegt ‘Ik ben dit seizoen niet in vorm, maar gelukkig trekken mijn tegenstanders zich daar in het algemeen weinig van aan.’ Daardoor werd de partij vooral een psychologisch gevecht. In een vorige ontmoeting had Edwin een totaal gewonnen stelling (+11) laten glippen. In Maurits schuilt een echte Lasker, in elk geval wel deze middag. Na het dubieuze begin speelde Maurits tegen de man en niet meer tegen het bord. De gemiste kans zal in elk geval niet hebben bijgedragen aan de verwerking van de eerdere teleurstelling. Edwin speelt na de opening op de damevleugel en probeert hier de verzwakking uit te buiten. Ondertussen brengt Maurits zijn stukken over naar de koningsvleugel. Het voordeel van zwart verdwijnt als hij één pion te veel snoept.
Hier is 28… Dd2 erg gevaarlijk. Vermoedelijk mist Edwin dat na 28… Dxb3 29. Dxd6 tegelijk de toren op b8 is aangevallen en de pion op f4 is, waardoor 29… De3+ niet winnend is, maar slechts een gelijke stelling oplevert. Er volgt 30.Kh2 Dxc1 31.Dxb8+ Kg7 32.Dxb4
Maurits: Ondanks de mooie witte vrijpion vindt Stockfish deze stelling remise 32…f5??Maurits: Maar dit is niet goed. Beter is 32…De3 33.Lf3 Pd3 en de f-poin valt 33.Dd4+ Kh6?(33…Kf7 34.Lf3 is ook uit) 34.Lxf5! en even later 1–0
Bord 7, Menno
‘Hoe vaker je achter elkaar wint, hoe groter de kans dat het een keer niet lukt. De kansrekening zal het wel niet met me eens zijn, maar gevoelsmatig wordt het steeds lastiger om opnieuw te winnen. Omdat ik die ochtend pas hoorde dat ik moest invallen, had ik geen tijd om me voor te bereiden. Ik besloot daarom maar om een opening uit de oude doos tevoorschijn te halen. Vroeger speelde ik deze opening heel veel…Ik kom goed te staan, maar rond de twintigste zet wordt de stelling weer gelijk.’
Gelukkig gaf mijn tegenstander me een herkansing. 27. g4 is veel te driest. Vanaf hier neem ik het initiatief weer met 27…Tf4. De slotstelling:
Bord 8, Janski
‘Tja, mijn partij. Het is de hele partij gelijk. Maar vanaf zet 35 gaat het bergafwaarts als ik niet kies voor het eenvoudige Td2. Wel gezien, maar niet gespeeld vanwege de onderste rij. Maar er is niets aan de hand, Df3 niet zo handig.
Ten slotte overspeel ik mijn hand met de fikse blunder Le6?? Oef!
4-4 derhalve. Verder zou de etiquette rond het aanvaarden van aangeboden drankjes vaker doordacht mogen worden, scande Dries de CTB’s en was hij ook de rest van de dag heel duidelijk, tot een visie op de kwaliteit van de stoelen bij Staunton toe en zette Jan K. een nieuwe standaard op het gebied van catering en gastvrijheid.
Ook vanmiddag present.
