Raamvertelling
HSC Stork – Spassky’s 1-7
verslag: Putski
Om 12.30 betreden Dries, Roelof en ik als eersten de speelzaal. Een reis naar het verre oosten vraagt altijd om speling in het reisschema. Echter, is er nergens oponthoud, dan arriveer je al snel ongeveer op het moment dat de conciërge de deur van het speellokaal aan het openmaken is. De Hengelose schakers zijn nog in geen velden of wegen te bekennen als wij hun Denksportcentrum binnengaan.
Te vroeg zijn voor een schaakwedstrijd is zeer relaxed en kan ik een ieder aanbevelen. We vermaken ons ieder op eigen wijze, elk naar zijn eigen talenten en vermogens. Roelof komt een oude bekende uit Oentsjerk tegen en helpt stukken opzetten. (Roelof is als actief jeugdleider vaak bij de organisatie van jeugdtoernooien betrokken). Dries mengt zich in het rookbeleid ter plaatse; in het bijzonder bemoeit hij zich met de handhaving hiervan. (Dries is in het dagelijkse leven directeur). Zelf drink ik ontspannen een kopje koffie (Ik ben, de lezer raadt het wellicht al, door de week ambtenaar in dienst van de semi-overheid). Ook eet ik de boterham die ik in de vorige uitwedstrijd (december, St.Jacobparochie) zo miste. Als ik vandaag opnieuw verlies is het in elk geval niet met een rammelende maag.
Verhinderd zijn vandaag Maurits, die ’s avonds meldt vanaf zijn meditatiecursus positieve energie in onze richting hebben gezonden (met succes!), Evert, die vierentwintig jaar samenzijn met zijn partner viert -hiermee brak hij overigens met een oud Gronings adagium: ‘de enige geldige reden om een KNSB-wedstrijd af te zeggen is je eigen begrafenis’- en supersub Rolf die met familie op pad is. Gelukkig is de selectie dit jaar breed.
Hengelo heeft een homogeen team, vrijwel alle spelers bevinden zich in de 1800-regionen. De enige die er bovenuit stak bij de start van het seizoen, heeft zich intussen op de februarilijst weer bij zijn teamgenoten gemeld. Wel is hij nog opgesteld tegen Peter, want zo hebben de teamleiders het immers onderling afgesproken: het lokale kanon is voor Bodewes.
De wedstrijd begint in een prettige ontspannen sfeer. Zoals gebruikelijk kent iedere partij zijn eigen verhaal, korter of langer. Min of meer chronologisch qua uitslag loop ik de borden langs.
Bord 3: De geeuw van de leeuw
Dries speelt tegen de enige speler die geen rating heeft van 1800 of meer en dat is ietwat vragen om ongelukken tegen onze man in bloedvorm. Die komen er ook alras: 1-0 na 25 minuutjes, in een variant van De Leeuw die ‘de geeuw’ wordt genoemd. Helaas ontaardt deze geeuw in een langgerekte snurk van de zwartspeler op zet 11. Dries’ partij duurt daarmee korter dan de tijd die wij te vroeg in de speelzaal waren:
Koster – J.Hamsink, Stelling na 11. Pd5
11…Le7?? Pion f6 was niet te dekken, maar kan volgens de theorie geofferd worden met 11…Lc6 12 Pxc7+ 1-0
Een partij die past in een tweet, luidt het commentaar van internetondernemer, grootmoedig donateur en onze reserve-reserve Nico.
Bord 6: Een Franse slag
Tevens een korte partij bij Janski: 17 zetten, nadat zijn tegenstander in de openingsfase verdwaalt in het Frans:
Eijkelkamp-Jansen, Stelling na 15 Lb2
Janski, die tegenwoordig weer studeert uit schaakboekjes in plaats van in wijngidsen, en leert over de Franse opening, terwijl het vinologische Franse landschap langzaam vervaagt, speelt 15…Pc5 en de problemen groeien wit boven het hoofd: 16 Lb1 Pcxb3 17 Lc3 Dc7 0-1
Bord 4: Jan Kazan
Ook Jan P wint snel. Het kan verkeren. Had hij de vorige keer tegen Philidor nog het gevoel een rad voor de ogen te zijn gedraaid door Hans Klok, deze keer past hij een verdwijntruc toe die Hans Klok graag in zijn repertoire zou opnemen. Was het zinsbegoocheling of verstandsverbijstering van zijn opponent? In elk geval was er ontgoocheling toen hij weer bij zinnen kwam en opeens een paard miste.
Kuik – Postma, Stelling na 16…Dxg5
Jan vat zelf samen: “Hij speelt Df3 en loopt de zaal uit. Ik neem het stuk mee op d2, wit komt weer binnen en doet Td1. Ik weer terug naar g5, waarna de tegenstander zegt: “Daar kom je net vandaan”. Ik: “dat klopt.” Wit ruilt vervolgens de dames, speelt Le2 en loopt weer weg. Komt weer terug en kijkt vol verbazing naar zijn stelling en zegt “maar ik sta een stuk achter.” Ik: “Dat klopt.” En geeft vervolgens op.
Jan heeft de truc reeds aan Hans Klok aangeboden in ruil voor een pen die automatisch in zijn binnenzak zit, iedere KNSB-wedstrijd weer.
Bord 8: Een dominee die voorbijkwam
Ook Jan K wint. Wat ik waarneem is dat hij de stelling van zijn tegenstander steeds meer in een wurggreep krijgt door almaar toenemende druk op stukken van wit die pionnen moeten dekken en die meer en meer van hun taken worden losgeweekt, tot ze zich niet meer van hun taak kunnen kwijten, met kwijtraking van een of meer pionnen tot gevolg. Uit het verslag van de tegenstander: “Toen vervolgens Wouter Lardinois de 0-4 moest laten aantekenen, wisten we al dat de goden ons ook vandaag bepaald niet welgezind waren.” Zouden ze weten dat Jan dominee is?
Lardinois- J. Kroon, Stelling na 15. Pxd4
Stelling na 15 Pxd4. Jan verraste zijn tegenstander met de tussenzet 15…dxe5! Hierna worden veel witte pionnen zwak.
Bord 7: Peter zegt ‘sorry’
In de puntenregen vervolgens een parapluutje op bord 7: Peter speelt remise. Peter verontschuldigde zich na afloop in het wokrestaurant, maar dat was niet voor deze remise geloof ik, die weinig ‘om hakken’ had. Waar het wel om ging werd ook niet geheel duidelijk. De organisatie van de interne competitie kwam ter sprake, maar die gold Peters excuses pertinent niet. Een pluim voor Putski kwam er daarentegen wel oprecht uit: “De enige die meer dan twee zinnen leest van de mails die hij van mij ontvangt.” De vraag blijft: wat was er aan de hand? Ik houd het op een experiment, dat door Dries werd ingezet: is ons gewaardeerde lid Peter Bodewes fysiologisch in staat tot de uitspraak van het woord ‘sorry’? Ik kreeg niet alles mee, maar volgens mij kwam het er in deze testopstelling in dit wokrestaurant op een gegeven moment toch goed hoorbaar uit: “Sorry.” Aan Caro dus de tip om uit wokken te gaan als ze een keer om verontschuldigingen van Peter verlegen zit. Dat komt immers in de beste relaties voor.
Bord 5: AH Snel en Goedkoop
Op het bord van Alidston zet Hengelo de verdubbelaar in, ook daar wordt het remise. Van zijn partij krijg ik evenmin veel mee, behalve dat er wellicht sprake is van een (te?) behoudende opzet met wit. Revolutionairder is Alidstons idee om bij uitwedstrijden in de toekomst acht drones voor ons vervoer in te zetten, die ons per parachute afleveren bij elke gewenste speelzaal. De kosterexpres, de postmobiel en de bak van Janski kunnen zo worden uitgefaseerd en parkeerproblemen (die vandaag overigens in weerwil van de competitiegids zeer meevielen) zullen definitief tot het verleden behoren. Oostentoren uit, mochten we volgend jaar weer bij onze Amsterdamse vrienden in de klasse komen, lijkt me een goede pilot. Daar waren we indertijd voor een wokmaaltijd of zes kwijt aan de parkeermeter in Amsterdam Ver Oost.
Bord 1: Professor Elo haalt opgelucht adem (of: Putski-Carlsen remise!)
Aan bord 1 zit Roelof, wiens beminnelijke bescheidenheid sinds de maandag ervoor astronomische vormen heeft aangenomen. Een moeizame remise in de interne competitie van Staunton tegen een speler van 1497 was hier direct debet aan. Een ratingverschil van 700 punten wist hij niet te overbruggen; gesnuif en gekraai van zijn tegenstander vielen hem ten deel. Een uitslag bijna te bont(sema)! In geval van een jeugdspeler zal het zeker vaker voorkomen, puntverlies bij zo’n papieren niveauverschil, maar aan de overkant zat afgelopen maandag bepaald geen jeugdspeler. De verrassing is daarmee precies zo groot als een remise van Putski tegen Carlsen zou zijn….immers, tussen Magnus en mij gaapt al een poosje een vergelijkbare ratingkloof. Het kostte enige moeite, maar vandaag herpakt Roelof zich met een degelijke overwinning op iemand met 350 ratingpunten minder. Hiermee hoopt hij de zielenrust van professor Elo weer ietsje hersteld te hebben.
R. Kroon- Hummel, Stelling na 24…Th8
Hier riep Roelof het combinatiekonijn bij zich: 25 Lxg5! Txg5 26 Txg5 Pxg5 27 Pxd7 Kxd7 28 Df6 Dd8 29 Df5+ Ke8 30 d7+ Kf8 31 Dxg5! Dxg5 32 d8D+ Dxd8 33 Txd8+ Kg7 34 Txh8 en het pionneneindspel is makkelijk gewonnen voor wit.
Bord 2: Een partijtje pingpongschaak
Tot slot de partij van Putski, veruit de langste van de dag. Zijvarianten van de Najdorf zijn verraderlijk, vooral voor zwart. Meestal is er wel een manier om het witte openingsvoordeel te neutraliseren, maar luistert het nauw. En mis je de juiste afslag, dan is in een woud van varianten dat ontstaat de weg terug vaak lastig te vinden. Mijn tegenstander kiest voor een vroeg Pd5 en ik reageer niet helemaal adequaat. Het kan nog net, maar dan had ik na 16. h5 de pionroof Lxc2 moeten aandurven. Immers, 17 Tc3 Df5.
Suurmond-Van Putten, stelling na 16. h5.
Ik deins hiervoor terug, ook omdat 16…Lxc2 op latente wijze de toren op a1 zou activeren. De optie die ik kies is 16…Lf5 en na 17. Tc3 De8 doet mijn tegenstander een zet die met de nodige spin wordt geslagen: 18. Lc7. Dit wint een pion voor wit en het is aan zwart om compensatie te zoeken, wat sowieso maar matig lukt, zegt ook vriend Fritz. Enkele uren later staat het zo:
Vraag niet hoe, maar zwart is toch uit de problemen geraakt. Winstkansjes zijn er na bv…40…Dd4. Hier blunder ik helaas met 40…Tfe8, op de laatste zet voor de tijdcontrole. Schaken is geen dammen, en wit gaat dat hapje op e8 gewoon negeren. Met 41. Txf2 elimineert hij eerst mijn grote troef op f2, waar ik in mijn haast gemist had dat na 41…Dg1+ de toren er weer tussenspringt op f1. Wit staat nu gewonnen, want de kwaliteit is onder alle omstandigheden alsnog terug te pakken en dan beslist ofwel de vrije d-pion, ofwel de tochtige positie van mijn koning en anders wel de structuur van mijn pionnen, die tot overmaat van ramp met hun drietjes nog in de minderheid zijn ook tegen het witte kwartet. Mijn stelling telt vier structurele minnetjes en dat zijn er eigenlijk drie teveel.
Ik speel in arren moede 41…Dd4 en bied remise aan. Ik zie verscheidene winstwegen voor wit en kan slechts hopen dat mijn tegenstander zal afzien van prozaïsche killermoves als 42 Lxe8. 42 Ld3?! Gelukkig is de heer Suurmond dichter. Niet alleen slaat hij mijn remiseaanbod beleefd af, ook versmaadt hij de kwaliteit op e8. Snel antwoord ik 42….Ta7! Zo komt mijn eenenveertigste zet mooi uit de verf, ik vermoed dat wit deze parade over het hoofd gezien heeft.
Intermezzo: Alidston wijst me rond deze tijd veelbetekenend op zijn horloge, mijnheer heeft honger. Ik geloof dat hij zelfs al getracht heeft een pizza per drone te bestellen, maar dat bleek dat deze technologische vooruitgang Hengelo nog niet bereikt had. Het geknor van zijn maag wordt echter nog overstemd door ander lawaai. In deze fase worden we opgeschrikt door gillend tikkertje spelende kinderen in de aanpalende ruimte. Een verjaardagsfeestje is in volle gang, zo begrijp ik later. Gelukkig leerde ik mijzelf ooit aan om me niet te ergeren aan geluid, maar gewoon mijn handen op mijn oren te leggen. Dit trucje keek ik af van Erik Hoeksema in het jaar dat hij mijn teamgenoot was (In de categorie Opa vertelt: KNSB 1991-1992 toen ik een jaartje op een laag bord mocht spelen voor Groningen 1). Mogelijk leidt het mijn tegenstander wel af, al blijft zijn blik tot het laatst stoïcijns op het bord gericht.
De partij gaat verder: 43 Tg2+ Kh8 44 Db5 Tc8 45 c3 De3 46 Te2 Dg1+ 47 Ka2 Dg7 48 Te6 Td8 49 Db6 Tad7 50 Lb5 Tf7 51 Le8 Tb7 Zwart is al zettenlang veroordeeld tot het heen-en-weer sjoelen van zijn torens. Het allesbeslissende moment van de partij is nu daar!
52 Dxd8! Een heuse smash! Maar wit zeilt wel scherp aan de wind. Dit lijkt fraai te winnen, evenwel de bedenker van het moois mist (zo blijkt zo dadelijk) de prachtige verstopte pointe aan het eind van de combinatie. Daarom zou het uitroepteken ook vervangen kunnen worden door een vraagteken, want rechttoe-rechtaan winstzetten zijn er genoeg, bijvoorbeeld 52 Df2 was een sterke zet. 52…Txb2+ De enige praktische kans. Voor een moeizaam eindspel na het objectief betere 52..Lxd8 wilde ik bedanken. Ergens hier zie ik al wel het matnet opdoemen dat over enkele zetten ontstaat, mijn gezichtsuitdrukking op de foto onderaan dit verslag bewijst het. 53 Ka3 Ta2+ 53 Kxa2 Dg2+ 54 Ka3 Lxd8
55 Lc6?? De facto het verschil tussen winst en verlies. Wit wint fraai na 55 Le5+ Kg8 56 Lh5! (of gelijk 55 Lh5, dat kan ook.) Zie analysediagram.
analysediagram na 56 Lh5.
Na 55 Lc6 is het objectief weer remise, praktisch zijn de kansen opeens zelfs aan zwart. 55…Dg5 56 d6 Dc1+ 57 Kb3 Db1+ 58 Ka3(?)
Wits laatste zet kun je nauwelijks een vraagteken geven. Het mijnenveld in met 58. Kc4 weet Fritz nog remise te houden, een mens met weinig tijd op de klok lukt dat niet. Ja Carlsen wellicht, maar dan niet op de dag van bovenstaande puntendeling tegen Putski. Een voorbeeldvariant: 58. Kc4 Da2+ 55 Kc5 en nu kan 55…Dxe6 natuurlijk niet vanwege 56 Ld5, maar 55…Lb6+? wat ik waarschijnlijk gespeeld zou hebben, faalt ook! Na 56 Kxb6 Dxe6 57 d7 wint wit. Zwart had dus eeuwig schaak moeten houden in deze variant. Weet ik niet, of ik dat zo snel gevonden zou hebben….ja heel misschien op de dag van eerdergenoemde remise tegen Carlsen. 58…Lg5
59 Te8+ Kf7. Game, Set and Match. 0-1. Een ontsnapping door het toiletraampje lijkt me niet overdreven om te stellen.
Onder het toeziende oog van Boris: stelling na 53…Dg2+
Putski’s gezicht verraadt wel dat hij er niet gerust op is. Hij ziet zichzelf op dat moment potentieel op korte termijn matgaan. Het biertje links van het bord behoort Jan P toe, van wie alleen het helmdos zichtbaar is op deze foto. De buik aan de linkerzijde is van Alidston. Hierin bevindt zich op dat moment een sterk knorrende maag.
Resumé
Rest één conclusie, kernachtig door Peter verwoord: “We zijn vandaag een half bordpunt op Sissa ingelopen.” Na zes wedstrijden staan we samen met Sissa II bovenaan. Sissa II 10 Mp 35 Bp, Spassky’s 10 Mp 33 Bp. Op het forum van Sissa maken ze zich lichte zorgen over 21 maart, de dag van de kraker. Dat is prima, dat doen wij namelijk niet, we hebben helemaal niets te verliezen. Klassenbehoud werd vandaag immers veiliggesteld. En Magnus en ik moeten maar gauw eens een maandagavond prikken, bij Staunton.
HSC-Stork 1854 – Spassky’s 1970 1 – 7
1. Thomas Hummel 1858 – R. Kroon 2157 0 – 1
2. Rik Suurmond 1897 – H.van Putten 2091 0 – 1
3. Johnny Hamspsink 1673 – Dries Koster 2014 0 – 1
4. Han Kuik 1884 – Jan Postma 1997 0 – 1
5. Rudie Hamspink 1873 – Alidston Henries 2004 ½ – ½
6. Regobert Eijkelkamp 1892 – Henk Jansen 1797 0 – 1
7. Sjaak Piest 1931 – Peter Bodewes 1858 ½ – ½
8. Wouter Lardinois 1866 – Jan Kroon 1838 0 – 1