Snoep verstandig, eet geen appel
Spassky’s – Hardenberg 2-6
16 februari 2013
verslag: Putski
Tegen Hardenberg waren wij tevreden geweest met één MP-tje, het heeft er geen seconde in gezeten. Goede stellingen verzandden in remise of gingen nog verloren, wat er gelijk al wat moeizaam uitzag, werd keurig, in lijn met de gewekte verwachtingen, kansloos verloren. Alleen Alidston onttrok zich aan de malaise. Hij was de enige die zijn voorbereiding naast het bord kreeg, dus helemaal toeval was dat ook weer niet. Naast het bord? vraagt u. Ja ernaast.
De wedstrijd was koud een uur oud of iedere Spassk vond een appel naast zijn bord. De vertrouwde banaan had moeten wijken voor zijn rondborstige, verre achterneef. Alidstons toelichtig: “Verras je tegenstander en ook jezelf!” Maar dat gold niet voor hemzelf; immers toen hij de speelzaal binnenstapte, wist hij drommels goed wat er naast het bord zou verschijnen…En dan, een appel: Oervrucht, die symbool staat voor waar het met de mensheid foutging; fruit zozeer met de erfzonde belast, dat zijn Latijnse naam malus tevens ‘slecht’ betekent. Toen ik erin hapte, besefte ik hoe naakt mijn kennis van de Siciliaan was. En ook dat het een zware middag zou gaan worden, voor een ieder van ons.
Dan over de tegenstander. Hardenberg is een van de sterke teams in de Derde Klasse A, met Sneek de belangrijkste kandidaat voor de titel. In Hardenberg liggen de schaakroots van onze Maurits (voor wie van gezochte woordgrapjes houdt: de Mauroots). Maurits kreeg ten minste zijn voorbereiding nog op het bord. Een Najdorf met f4. Toen de stelling in een heksenketel dreigde te ontaarden, plaatste hij een wel-getimed remiseaanbod, dat werd aanvaard door tegenstander Richard Hendriks. Onze Dries was de avond ervoor in Hoogeveen nog door de partner van Hendriks, bord-4-speelster Carolien Slingerland, ondervraagd over onze opstelling: Dries, waar zit je? (Vgl. Mens waar zij gij?, Genesis 3:9, er was gegeten van de verboden vrucht…). Gelukkig wist Dries het echt niet, want als Dries ergens om bekend staat is het om zijn grondige, tot in de puntjes verzorgde niet-voorbereiding. Als Dries komt schaken voor de Spassky’s, rekent hij slechts op één ding vast: de banaan naast het bord. Vanmiddag ten onrechte, met als consequentie een nul zo rond als een appel.
Over naar wat partijfragmenten. Aangezien dit wel eens een van mijn laatste partijen aan bord 1 zou kunnen zijn geweest (Alidston komt eraan en ook Roelof zal nog zeker gaan spelen) begin ik bij mijzelf. Ondanks het verlies kan ik terugzien op een zeer interessante partij. Ik verloor vooral omdat mijn tegenstander rond de eerste tijdscontrole wel de energie had die ik juist tekort kwam; ik zag het niet zo meer scherp en mijn sympathieke opponent wel. Daaraan vooraf ging een scherpe Siciliaan, met veel boeiende momenten:
stelling 1: Klapwijk – Van Putten
Wit heeft 17. De2 gedaan met de bedoeling om op mijn antwoord 17…Dc7 18. Pxa5 te spelen. Hier berekende ik 18…Txc3 19 xc3 Dxa5 20 xb4 Dxb4+, waarna zwart voor de kwaliteit een zeer gevaarlijke aanvalsstelling heeft gekregen: er is alle gelegenheid om stukken aan te voeren, terwijl de witte toren op h1 niet meedoet en bovendien ongedekt staat.
Analysestelling Klapwijk – Van Putten
Midden in deze ingewikkelde berekening kwam mijn dochtertje Mijke binnen, die steeds bezorgder toekeek hoe ik de stelling trachtte te doorgronden. Totdat het haar te veel werd en ze in mijn oor fluisterde: “Weet je het niet, papa?”. Zo’n lieve, onbevangen vraag laat zich door niets bederven …dat mijn tegenstander even later helaas afzag van Pxa5 was jammer (hij constateerde nu ook dat zwart dan een zeer kansrijk kwaliteitsoffer kon brengen), maar mijn glimlach bleef staan. Ook met de toch immer ietwat nors ogende Gert Ligterink had Mijke nog een piepklein entrenousje, hoorde ik later.
Stelling 2: Klapwijk – Van Putten
12e man Harrie stelde in de post-mortem hier de tussenzet 31…e4 voor, om een extra veld voor het aanstonds op c5 te verdrijven paard te creëren. Harrie moet weer achter het bord, dat was me na afloop meteen duidelijk. Helaas speelde ik minder sterk 31…P3c5.
stelling 3: Klapwijk – Van Putten
Het is in tijdnood lastig te zien, maar zwart wint na 30…Txf3
stelling 4: Klapwijk – Van Putten
Het beslissende moment. Mijn in nog heviger tijdnood dan ik verkerende tegenstander speelde slim en waar 39…Te1+ nog alles open had gelaten, wilde ik de 40 halen met een snelle tweezet: 39…Pxa5?? 40 xa5 Td3+ 41 Ke2 e4. Na 42 a6 zag ik pas wat ik had aangericht. Niet veel zetten later gaf ik op. In de slotstelling sta ik nog steeds de pion voor die ik met secuur spel dacht te hebben buitgemaakt…Een partij waarin de evaluatie doorlopend alle kanten is uitgeslagen.
Verder met bord 2: Alidston wint met fluwelen handschoen.
Stelling 5: Henries – Van Der Veen
Zwart speelde 20…Lc3? 21.Df3 wint nu een pion, Alidston koos voor de strategische weg met 21. Td3 en won met kleine middelen.
Dries trof de hoogste gerate tegenstander op drie.
Stelling 6: Hollman – Koster
Een kritiek moment, Dries verwierp 28…a5, vanwege 29. Pxa5. Maar dan wint 29…xc5. Daarna glipte ondanks veel meer tijd de stelling langzaam uit zijn vingers, jammer.
Bord 4: Jan. Stond huizenhoog gewonnen, maar een energietekort speelde ook hem parten in de laatste fase. Nog wel remise.
Stelling 7: Hendriks – Logtmeijer
De slotstelling van Hendriks – Logtmeijer, bord 5. Er kan volgen 21. Lxf4 xf4 22. Td7 Db8! 23 Txf7?! Kxf7 24 Dxh7+ Kf6 met een voor gewone stervelingen te ingewikkelde stelling. Maurits tegenstander aanvaardde zijn remise-aanbod.
Hendriks – Logtmeijer, analysestelling
Op 6 een kansloze Koen. Een raadsel voor mij. Ik leer veel van Koen als hij met ons analyseert; de juiste zetten in zijn eigen partijen willen op dit moment maar niet komen. Komt wel weer Koen!
Bij Peter op 7 was het dweilen met de kraan open. Peter ging op het allerlaatst niet mee naar de Vietnamees, want ook thuis bleek de waterleiding gesprongen.
Met Janski op 8 ging het ook mis. In het restaurant ontbrak het ons aan puf om ons er in te verdiepen, ofschoon er tijd genoeg voor was (zie verderop). De partij kwam digitaal ook nog niet langs. Geen nieuws, slecht nieuws, zal van toepassing zijn – ook hier geen bordpunten voor de Spassky’s op het scorebord.
Conclusie: een terechte overwinning voor de titelpretendenten uit Hardenberg. In het vierde speeluur kwamen we koolhydraten tekort, wat tot algehele appeligheid en verzuring van het analysevermogen leidde. Alidston voorziet ons al jarenlang trouw van het gele gekromde fruit (Latijnse naam: Musa paradisiaca: klinkt als van vóór de zondeval!), zonder welk wij zelf de pisang zijn, zoveel weten we nu. Hierbij een dringend appèl op Alidston: alsjeblieft géén meloenen in Bolsward.
Ons wedervaren bij de Vietnamees na afloop is via de mail al uit en te na besproken. Ik zal de naam van de uitspanning hier niet noemen, de toko is per direct afgevoerd van onze lijst van prefered suppliers. We kwamen om 19.30 binnen en de megadrukke hoofd-ober zei tegen mij: “Over tien minuutjes hebben we een tafeltje voor u, niet een kwartiertje-tien-minuutjes maar echt tien minuutjes”. Dit werden er dus 35. Vietnamese tien minuutjes, extra pittig! Het was een voorbode van wat een lange avond werd. Om 21.45 zaten we nog aan de soep. (Voor wie van gezochte woordgrapjes houdt, vraag aan een over honger-hoofdpijn klagende Dries: “Heb jij wel eens gevast Dries? Vast niet!”). Het ergste vond ik dat er op geen enkel moment blijk van werd gegeven dat deze gang van zaken misschien niet zou kunnen deugen, iedere vorm van introspectie dan wel zelfreflectie ontbrak. Om 21.55 was ik het meer dan zat en zei ik tegen die ober: “Als er om 22.00 geen eten op tafel staat, ben ik hier weg.” Dat werkte: om 21.59 kwam de man in ijl tempo aangeschaatst met allerlei schalen, met overigens best lekker eten, dat dan weer wel. Het laatste ten spijt, toch een zeer zure appel, deze Vietnamees.
De volgende keer is het weer gaan met die banaan. Naar Bolsward dus, dat in het naburige Sneek vandaag niet tot scoren kwam: 8-0 werd het. Tegen de Spassky’s zullen ze hopen op meer en niet ten onrechte natuurlijk. Zoals bananenkoopman met een nevenhandeltje in appels Applidston (voor wie van gezochte woordgrapjes houdt) verwoordde: “Krukken zijn we! Maar wel leuke krukken.”….Vrij naar Nescio.
Spassky’s 1948 – Hardenberg 2046 2-6
1. Henk van Putten 2121 – Bram Klapwijk 2042 0-1
2. Alidston Henries 2012 – Jan van der Veen 2054 1-0
3. Dries Koster 1982 – Ludger Hollmann 2148 0-1
4. Jan Postma 1966 – WFM Caroline Slingerland 2069 ½-½
5. Maurits Logtmeijer 1912 – Richard Hendriks 2088 ½-½
6. Koen Haveman 1889 – Hendrik de Groot 2024 0-1
7. Peter Bodewes 1842 – Johan Offringa 1986 0-1
8. Henk Jansen 1860 – Freerk Rinder van der Meulen 1956 0-1